Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΩΡΑΙΑ
ΑΦΟΥ ΚΑΝΑΜΕ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΣΗΕΑ
Σάββατο 10/1 16:00 το απόγευμα.
Μια ομάδα εργαζομένων, μπλοκάκηδων, μαύρων, άμισθων, απολυμένων, άνεργων, φοιτητών στον χώρο των ΜΜΕ, αφού έχει παρακολουθήσει το κτίριο της Ε.Σ.Η.Ε.Α. και διαπιστώνει ότι από τις 12 παραμένει με τα ρολά ανεβασμένα και με έναν φύλακα, αφού οι επίσημοι εκπρόσωποι της λείπουν σε κοπή πίτας με επίσημο διασκεδαστή τον Σάκη Ρουβά και παρουσιάστρια την έγκριτο δημοσιογράφο Χριστίνα Λαμπίρη, εισβάλλει και καταλαμβάνει το κτίριο. Αυτά όσον αφορά τα γεγονότα που τεχνηέντως διαστρεβλώνονται.
Από κει και πέρα. Οι λόγοι της κατάληψης είναι γνωστοί τοις πάσι και αναλύθηκαν διεξοδικά σε ό,τι η κατάληψη παρήγαγε. Τη μεγαλύτερη σημασία έχουν τα αποτελέσματα. Για 6 μέρες το κτίριο της Ε.Σ.Η.Ε.Α. απελευθερώθηκε από πληροφοριακούς εργάτες των ΜΜΕ, οι οποίοι συναντήθηκαν με ένα ευρύτερο εξεγερσιακό κίνημα, που συνταράσσει την Ελλάδα από τον Δεκέμβρη. Στην κατειλημμένη ΕΣΗΕΑ πραγματοποιήθηκαν για 6 μέρες συνελεύσεις που είναι αριθμητικά ίσες με αυτές που έγιναν σε 7 χρόνια από την επίσημη Ε.Σ.Η.Ε.Α. και ο κόσμος που συμμετείχε σε κάθε μια από αυτές ήταν πολλαπλάσιος από κάθε μία από τις προηγούμενες 6 συνελεύσεις της Ε.Σ.Η.Ε.Α. Αλλά δεν είναι μόνο ποσοτικό το ζήτημα. Άνθρωποι που είχαν ξαναλειτουργήσει στο ίδιο κτίριο, για πρώτη φορά βρέθηκαν να συνδιαμορφώνουν ευρισκόμενοι σε έναν κύκλο εργαζομένων κι όχι σε ένα πάνελ ακροατών των εργατοπατέρων.
Και δεν είναι μόνο ζήτημα μορφής αλλά και περιεχομένου.
Ένας πολυδιασπασμένος κλάδος χιλιάδων εργαζομένων, που στα μάτια της κοινωνίας ταυτίζεται με μια ελίτ ρουφιάνων μεγαλοδημοσιογράφων, σύνδεσε άμεσα την εργασιακή εκμετάλλευση, που δέχεται από τα αφεντικά του με την προπαγάνδα αυτών ενάντια σε μια εξεγερμένη κοινωνία. Σύνδεσε άμεσα την απλήρωτη/ελαστική εργασία στα ΜΜΕ με τον έλεγχο του κεφαλαίου πάνω στη διαχείριση της ενημέρωσης. Σύνδεσε τον αγώνα ενάντια στις απολύσεις στα ΜΜΕ με τη χρησιμοποίηση των μέσων παραγωγής πληροφοριών για κινηματικούς σκοπούς. Σύνδεσε την άμεση δράση σε εργασιακούς χώρους με το ζήτημα της αντιπληροφόρησης. Αυτοί που ο επαγγελματικός τους ρόλος είναι να διαμεσολαβούν τους κοινωνικούς αγώνες, αγωνίστηκαν ενάντια στην διαμεσολάβηση των αγώνων τους.
Οι ίδιοι/ες που μετατρέπουν την πραγματικότητα σε θέαμα συζήτησαν γύρω από την κινηματική χρησιμότητα της εικόνας και του ήχου. Στο μέγαρο της Ε.Σ.Η.Ε.Α. οι πτυχιούχοι που αμείβονται με 500 ευρώ ως επισφαλείς εργαζόμενοι άκουσαν προσεκτικά τον λόγο της καθαρίστριας που παίρνει τα ίδια ως ενοικιαζόμενη εργαζόμενη, με σκοπό να σπουδάσει τα παιδιά της.
Να το πούμε ωμά; Στο δημοσιογραφικό ρουφιανιλίκι αντιπαρατέθηκε η κάλυψη πορειών από τους ίδιους τους αγωνιζόμενους. Στη συνδικαλιστική διαμεσολάβηση αντιπαρατέθηκε η άρνηση μας να συνομιλήσουμε με τον διευθυντή του «Ελεύθερου Τύπου» καθ’ όλη τη διάρκεια μοιράσματος κειμένου στους εργαζομένους του. Εδώ και 30 χρόνια διάφορα σωματεία και αγωνιστές που δραστηριοποιούνται στο χώρο των ΜΜΕ, θέτουν την αναγκαιότητα της λειτουργίας ενός Ενιαίου Συνδικάτου Τύπου. Για 6 μέρες στην απελευθερωμένη ΕΣΗΕΑ συναντήθηκαν δημοσιογράφοι, φωτορεπόρτερ, μοντέρ, γραφίστες, οπερατέρ, σκηνοθέτες, ηχολήπτες, τεχνικοί που προχώρησαν σε δράσεις ενάντια στους εργοδότες των ΜΜΕ και σε διαμόρφωση πληροφοριακού υλικού για κινηματική χρήση.
Αυτή η κατάληψη λήγει αντιλαμβανόμενη ότι τα ρήγματα που έχει προκαλέσει είναι πολλαπλά και τα αποτελέσματά τους θα είναι ορατά στο άμεσο μέλλον. Αυτή η κατάληψη λήγει αυτοκαθοριζόμενη απέναντι στις γελοίες ανακοινώσεις Σόμπολων και Τσαλαπάτηδων, αλλά και στις πιέσεις αριστερών δυνάμεων της Ε.Σ.Η.Ε.Α., που στάθηκαν κριτικές ως προς τις αυτοοργανωμένες διαδικασίες των συνελεύσεων (μα δεν έχετε προεδρείο, δεν ψηφίζετε, δε θα πετύχετε τίποτα με την κατάληψη) και από τη δεύτερη μέρα σιγοψιθύριζαν «φτάνει, ως εδώ». Αυτή η κατάληψη λήγει ανανεώνοντας το ραντεβού με όλους τους ανθρώπους που αντιλαμβάνονται ότι οι κυρίαρχες κάθετες δομές δεν τους καλύπτουν και αποζητούν άμεση δράση απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και έμπρακτη αλληλεγγύη μεταξύ των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας.
Η τελευταία μας φράση στο κείμενο με το οποίο εισβάλαμε στην Ε.Σ.Η.Ε.Α. ήταν «Δεν φοβόμαστε τις απολύσεις, τα αφεντικά να φοβούνται τις άγριες απεργίες». Επειδή δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από μια εικόνα από το μέλλον, θεωρούμε ότι προς το παρόν είμαστε ακόμα στην αρχή. Έχουμε πολλά να πούμε και ακόμη περισσότερα να κάνουμε και να πετύχουμε. Παραδεχόμαστε ότι στην απόφαση μας για τη λήξη της κατάληψης νωρίς το πρωί της 16ης Ιανουαρίου βάρυνε η βόμβα των 100 απολύσεων, που εξαπολύει ο Μπόμπολας στο Έθνος και τις οποίες ο πρόεδρος Σόμπολος γνώριζε εδώ και ένα μήνα, αλλά ουδέν έπραξε. Αφήνουμε «ελεύθερο» τον χώρο της Ε.Σ.Η.Ε.Α., προκειμένου οι συνδικαλιστικές της ηγεσίες να μην επικαλεστούν κανένα πρόσχημα για την αδράνεια τους, κανένα άλλοθι ότι λόγω της κατειλημμένης ΕΣΗΕΑ δεν μπορούν να συνεδριάσουν, όπως ίσως θα περιμένουν αρκετοί συνάδελφοι του Έθνους, για να δώσουν λύση. Εμείς πάντως δεν έχουμε αυταπάτες ότι θα το κάνουν, οπότε εις το επανειδείν….
ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΠΑΝΤΩΣ ΔΕΝ ΕΙΠΑΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΣ ΛΕΞΗ…ΤΡΙΤΗ, 20/01, 20:00, ΤΜΗΜΑ ΕΜΜΕ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ (Καλαμιώτου 2): ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΑ ΜΜΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΚΑΤΑΛΗΨΗ Ε.Σ.Η.Ε.Α.10-16/01/2009
di 
Vari i commenti e le denunce arrivate, fra cui quella di Paolo Mancini: ”già che ci siamo segnalo allora anche la foto di una bambina palestinese colpita in ospedale che compare sull’Espresso di questa settimana sulla guerra a ghaza. Peccato che la foto sia vecchia di due anni e sia relativa al conflitto precedente col libano”.